To jedno z zagadnień omawianych podczas szkoleń VCA. Zgodnie z Dyrektywą Europejską, strefę zagrożenia wybuchowego znaną jako ATEX (z fr. Atmospheres Explosiblex) wyznacza się przy obecności substancji niebezpiecznych w postaci gazów, par cieczy palnych, mgieł, pyłów palnych oraz mieszanin hybrydowych.
Oznacza to najprościej, że dana przestrzeń objęta jest ryzykiem eksplozją i może występować tam mieszanina substancji palnych w postaci gazów, mgieł lub pyłów z powietrzem.

Strefy wybuchowe możemy podzielić na trzy zasadnicze grupy:

Strefa 0 – miejsce, w którym atmosfera wybuchowa będąca mieszaniną powietrza z substancjami palnymi
w formie gazu, pary lub mgły, utrzymuje się przez długi okres czasu (powyżej 1000 h/rok).

Strefa 1 – miejsce, w którym atmosfera wybuchowa będąca mieszaniną powietrza z substancjami palnymi
w formie gazu, pary lub mgły, występuje okresowo (od 10 do 1000 h/rok).

Strefa 2 – miejsce, w którym atmosfera wybuchowa będąca mieszaniną powietrza z substancjami palnymi
w formie gazu, pary lub mgły, występuje sporadycznie (do 10h/rok).